طرز کار با دستگاه تراش
دستگاه
طرز کار با دستگاه تراش
رنده را روی رنده گیر قرار می دهیم . زیر کاری های لازم را زیر رنده گیر قرار می دهیم تا اینکه نوک لبه برنده اصلی رنده با نوک مرغک هم راستا شود. حتی الامکان ابتدا از زیر کاری های دو تکه شیب دار استفاده می کنیم مگر اینکه طول زیر کاری در اثر جابجایی سطوح شیب دار روی هم شود. همچنین می توان برروی رنده نیز از این زیر کاری ها که شیب دار نیستند استفاده نمود تا نیروی پیچ روی سطح ابزار تقسیم شود.
نکته : رنده باید به اندازه 3 برابر عرضش بیرون از ساپورت قرار گیرد. ولی بیشتر از این مقدار خطر دارد.
نکته : قطعه نیز باید به اندازه 3 برابر قطر خود از سه نظام بیرون باشد.
نکته : حتماً باید قطعه به 3 فک سه نظام بچسبد.
نکته : طرز بستن قطعه با توجه به جنس قطعه کار می باشد.
با توجه به جدول بالای دستگاه تراش که به صفحه عمودی چسبانده شده است تنظیمات دستگاه انجام می گیرد. در ابتدا اهرم بلند که در قسمت بالای دستگاه تراش قرار دارد را با توجه به مقدار دور انتخابی به سمت راست یا چپ می بریم.
انواع روشهای پیشانی تراشی یا کف تراشی
- حرکت نوک ابزار از مرکز به بیرون
- حرکت نوک ابزار از بیرون به سمت مرکز
- حرکت نوک ابزار از پشت قطعه به سمت مرکز
اشکال روش اول در این است که موقع برخورد ابزار به مرکز قطعه ، قطعه می شکند بنابراین نوک ابزار باید کمی بیرون تر از مرکز قطعه قرار بگیرد. هنگامی که ابزار از مرکز به بیرون حرکت می کند لبه برنده اصلیدر حال تراش می باشد.
در روش سوم کلاچ باید رو به سمت بالا باشد. فقط در این روش کلاچ به سمت بالاست در حالیکه در بقیه روشها کلاچ به سمت پایین است.
ساپورت طولی 2 نوع است : اصلی و فرعی
ساپورت اصلی طولی همان فلکه بزرگ است که مقدار بار برای براده برداری را نیز با همین فلکه تعیین می کنیم .
ساپورت طولی فرعی به رنده گیر متصل است . در کارهای کارگاهی میزان دقت 0.02 است.
ساپورت عرضی دارای دقت 0.05 است که از مقدار قطر قطعه کم می کند . به ازای هر واحد 1mm (در صورت درست تنظیم بودن دستگاه) از قطر قطعه کم می شود.
در روش سوم جهت پیشانی تراشی یا کف تراشی می توانیم میزان بار را زیاد کنیم.
تعدادد دور بر دقیقه سرعت چرخش دستگاه را تعیین می کند.
تعریف پیشانی تراشی یا کف تراشی
|
اگر از سطح مقطع استوانه براده برداری شود نوع تراشکاری پیشانی یا کف تراشی است.
دقت کولیس
با آج زدن روی قطعه کیفیت سطح پایین می اید. در مورادی که نیاز است نیروی زیادی به قطعه ای اعمال کنیم نیاز به سطح زیری داریم که دست سر نخورد در چنین مواقعی استفاده از این روش مناسب است.
نکات مراحل پیشانی تراشی
- روی فلکه بزرگ که مقدار بار در جهت طولی را مشخص می کند اگر از عدد 8 به 10 برسیم 2mm در هنگام پیشانی تراشی از طول قطعه کم می شود. یعنی هر واحد روی فلکه برابر 1mm است.
- برای صفر کردن بر روی فلکه بزرگ جهت کنترل اندازه براده برداری باید مهره روی فلکه را باز کنیم ( کمی شل کنیم) و ورنیه ای که اعداد بر روی انست روی صفر تنظیم کنیم و هر چقدر که می خواهیم از طول کم کنیم از روی فلکه بزرگ کنترل می کنیم . مثلاً از 0 به 1 می رویم و 1mm از قطعه براده برداری می کنیم.
- در مورد قطعاتی که وسط آنها سوراخ است از روش کف تراشی استفاده می کنیم
- اگر پیشانی قطعه به قوسی یا عدسی تراشیده شود به معنی آنست که احتمالاً قطعه یا ابزار محکم نیست.
- صفحات چلچله ای شکل ساپورت یا رنده گیر باید با صفحه پایینی مماس باشد.
- اگر قطر قطعه کم باشد یا سوراخی در مرکز داشته باشد بهتر است قطعه زیاد از سه نظام بیرون نباشد.
اهرم اتوماتیک : اهرمی که دارای 4 شیار برای تعیین جهت های مختلف است.
مثلا برای میزان پیشروی 0.05
تمامی تنظیمات را از جدول بلندی که روی صفحه افقی دستگاه تراش نصب شده انجام می دهیم.
یک اهرم روی عدد 6 : با اهرمی که روی آن اعداد 1 تا 6 است تنظیم می کنیم.
اهرم بعدی در حالت B : با اهرمی که روی ان 3 حرف A،B ، C است تنظیم می کنیم .
با اهرمی که دقیقاً کنار جدول است در حالت w (ویت ورث) می گذاریم .
اهرم بالایی که زیر جدول تنظیم دور است باید در حالت 1:1 باشد و اهرم دوم آن باید در حالت راستگرد باشد . اهرم سمت راست پایین ترین ردیف در وسط قرار داشته باشد.
در روش سوم چون کلاچ به سمت بالاست جهت پیشروی هم تغییر می کند بنابراین باید اهرم اتومات نیز به سمت بالا باشد.
center کردن ابزار(رنده گیر)
|
ابزار به همراه زیر کاری ها روی رنده گیر قرار می گیرد. تعداد زیر کاری ها باید به اندازه ای باشد که نوک ابزار دقیقاً بع نوک مرغک گردان مماس گردد. بنابراین ساپورت مرغک را به رنده نزدیک می کنیم و آنقدر زیر کاری زیر رنده گیر می گذاریم تا ارتفاع لازم برای مماس شدن نوک ابزار با مرغک گردان پر شود و پیچ های روی ابزار را محکم می کنیم . ضمناً زاویه ساپورت را با توجه به نوع عملیات تعیین می کنیم. مثلاً برای پیشانی تراشی ساپورت باید زاویه 45 درجه داشته باشد. در واقع زاویه خط اصلی براده برداری با محور قطعه باید 45 درجه باشد.
در این روش همیشه کلاچ به سمت پایین قرار می گیرد. در این روش شرط اول عمود بودن رنده نسبت به قطعه کار (یعنی 90 درجه) است.
برای تعیین میزان باری که باید از قطر قطعه کم کند اول دستگاه را روشن می کنیم و ساپورت عرضی را که خارج از قطعه است به سمت قطعه می بریم تا نوک ابزار به قطعه برخورد کند. به محض برخورد ابزار به قطعه عملیات را متوقف می کنیم و با ساپورت طولی به سمت بیرون قطعه کار حرکت می کنیم ( توجه شود تمام این کارها به صورت دستی انجام می شود) و از روی ورنیه ساپورت عرضی به اندازه ای که قرار است از قطر قطعه کم شود بار می دهیم . هر یک واحد بر روی این ورنیه برابر با 1mm براده برداری از قطر قطعه است . مثلاً با این مقدار قطعه ای که قطرش 21 است بعد از تراشکاری به قطر 20mm می رسد.
بعد از بار دادن به ساپورت عرضی با ساپورت طولی ابزار را به پیشانی قطعه مماس می کنیم و فلکه بزرگ را طبق روشی که قبلاً گفته شد صفر می کنیم و اهرم اتومات را در جهت طولی و به سمت سه نظام قرار می دهیم تا عملیات رو تراشی انجام شود.اگر مثلاً قرار است 20mm از طول قطعه تراشیده شود باید به فلکه بزرگ توجه داشته باشیم و به محض اینکه عدد روی ورنیه از 0 به 20 رسید از حالت اتومات خارج کنیم. بهتر است اهرم اتومات را قبل از رسیدن به عدد 20 قطع کنیم و 1mm باقیمانده را به طور دستی بتراشیم.
برای بهبود کیفیت سطح و امکان بالا بردن مقدار براده برداری راهی وجود دارد و آن زاویه دادن به ابزار است که از طریق زاویه دادن به ساپورت تامین می شود. مقدار این زاویه خیلی کم است .
نکته : اگر رنگ براده بنفش شد یا مقدار بار داده شده زیاد بوده یا دور دستگاه نسبت به عملیات در حال اجرا زیاد است.
در این حالت لبه برنده فرعی درگیر است و لبه برنده اصلی آزاد است.
در این حالت نیز ابزار از حالت عمود بودن خارج می شود و کمی زاویه می گیرد.
با اهرم پشت جایگاه مته مرغک می توان مته مرغک را آزاد کرد تا امکان حرکت بخش مرغک گردان فراهم شود و اهرم روی صفحه افقی ساپورت مرغک برای آزاد کردن فلکه مرغک است.
برای جا زدن مته مرغک فلکه را روبه جلو حرکت می دهیم ( میزان پیشروی نباید بیش از 3cm شود . ایم مسئله را با ورنیه ای که روی مرغک گردان حک شده می توان کنترل نمود) و سپس مرغک گردان را در جهت عکس حرکت میدهیم .
برای محکم شدن مته مرغک ضربه کوچکی به مته مرغک می زنیم تا جا بیفتد و مخروط های مورس به هم برخورد کنند . صدای جا افتادن مته مرغک قابل تشخیص است. سپس مته مرغک را با آچار مخصوصش محکم می کنیم. دور دستگاه برای عملیات مته مرغک زنی 1000 دور است. همچنین در این عملیات کلاچ به سمت پایین قرار می گیرد.
عملیات مته مرغک زنی پیش نیاز عملیات سوراخ کاری است.
در هنگام عملیات مته مرغک زنی مته نباید بیشتر از قسمت مخروطی اش تجاوز کند و به قسمت استوانه ای مته برسد زیرا احتمال شکستن مته مرغک و خرابی قطعه کار وجود دارد و در یک قطعه باید یک خزینه زده شود. در این عملیات به منظور رعایت همین نکته در هر مرحله از پیشروی مته به داخل قطعه بهتر است کمی مته را به عقب برگردانده و مجدداً به داخل قطعه پیشروی شود. با این کار براده های جمع شده در داخل قطعه نیز خارج می شوند.
در عملیات مته مرغک زنی هر دو اهرم دستگاه مرغک باید فیکس شده باشد. با عقب جلو کردن ابزار گیر دستگاه مرغک به کمک فلکه پشتی ابزار که می تواند مته مرغک یا مته دیگری باشد را داخل ابزار گیر جا می اندازیم و برای استفاده از دستگاه مرغک حتماً باید حواسمان باشد که ابزار گیر بیشتر از عدد 10 بیرون نیاید.
نکته : مته مرغک زنی لازمه هرگونه عملیات سوراخ کاری است
نکته : به هنگام بستن مته ها بین سه فک مرغک ( مخصوصاً در مورد مته های با قطر کم) احتمال اینکه مته بین 2 فک قرار گیرد زیاداست که این امر موجب شکستن مته می شود.
نکته : مقدار دور دستگاه را با توجه به قطر مته تعیین می کنند. هر چه قطر مته و قطر قطعه بیشتر باشد دور دستگاه را کم می کنیم.
قطر مته هایی که می توان به مرغک بست را از روی ورنیه مرغک می توانیم بخوانیم .
وقتی از مرغک گردان استفاده می کنیم قطعه به هر طولی می تواند بیرون از سه نظام قرار بگیرد. زیرا قطعه از دو طرف به وسیله مرغک گردان و سه نظام فیکس می شود.
مخروط تراشی بین سه نظام و مرغک گردان
|
مثال : مخروط با زاویه 10 درجه
برای انجام این عملیات زاویه رنده مهم نیست اما زاویه ساپورت (رنده گیر – میز رنده گیر) باید 10 درجه باشد.
در عملیات مخروط تراشی از اهرم اتومات و فلکه بزرگ استفاده نمی شود.
در این روش چون پیشروی به صورت دستی است از فلکه ساپورت طولی استفاده می کنیم. اگر بخواهیم جهت مخروط بر عکس شود زاویه 10 درجه را در جهت بر عکس قرار می دهیم. همیشه باید حواسمان به فلکه پشتی باشد و ان را محکم نماییم.
شکل مرغک گردان یک مخروط پیوسته با زاویه 30 درجه است.
نکته : اگر نوک قلم تراش در هنگام Centre کردن به اندازه 0.02d (d = قطر قطعه) بالاتر از نوک مرغک باشد تراش بهتر انجام می شود.
با زدن پخ 45 درجه به اندازه 0.1mm پلیسه های قطعه در هنگام پیشانی تراشی گرفته می شود.
برای این کار ابتدا باید میز ساپورت فوقانی (ساپورت عرضی) را روی 45 درجه تنظیم کنیم در حالیکه زاویه خود ساپورت عرضی اهمیتی ندارد ولی بهتر است که مقدار این زاویه دلخواه کوچک باشد. مقداری از طول قطعه که بیرون از 3 نظام است باید به اندازه ای باشد که کار کردن در این حالت راحت باشد و ساپورت به هنگام مخروط تراشی به سه نظام برخورد نکند ( البته زمانی که می خواهیم سمتی از قطعه که به نظام نزدیک است را مخروط تراشی کنیم)
برای یافتن نقطه صفر جهت زدن پخ ، ساپورت عرضی و فلکه طولی که به ساپورت متصل است را همزمان می چرخانیم تا به محض برخورد رنده وشنیدن صدای ان نقطه را به
عنوان مبنای شروع کار انتخاب می کنیم .و سپس فلکه ساپورت عرضی را با شل کردن پیچ تعبیه شده روی ان روی عدد صفر تنظیم می کنیم. سپس به اندازه 2 واحد به ساپورت عرضی بار می دهیم و با ساپورت طولی متصل به خود ساپورت پخ 45 درجه را می زنیم و بار دیگر 2 واحد دیگر به مقدار بار ساپورت عرضی اضافه می کنیم و یک بار دیگر این عمل را تکرار می کنیم تا طول پخ 2mm شود .
خط 12 و 27 را با یک بار دادن عدد 12 به فلکه طولی عرضی و یک بار دیگر با
دادن عدد 15 در ادامه به فلکه طولی می زنیم. البته برای اینکه این خطوط را با ساپورت عرضی ایجاد نماییم ساپورت بیرون از قطعه کار قرار می گیرد و برای زدن این خطوط پس از اینکه طول 12 و27 روی قطعه علامت گذاری شد و ساپورت طولی از حالت اتومات در آمد ساپورت عرضی را به طور دستی به قطعه نزدیک می کنیم و به محض برخورد رنده به محیط قطعه این خطوط ایجاد می شود.
نکته : برای ایجاد پخ داخلی نوک ابزار به سمت داخل سوراخ باید باشد. چون هدف ما زدن پخ داخلی است 2 واحد را برای تراشیدن 2mm در جهت بر عکس پخ خارجی می دهیم (یعنی ساعتگرد)
نکته : دور دستگاه برای این عملیات 355 است.
بین دو خط 12 و27 میلیمتری را می خواهیم مخروط 15 درجه بزنیم و بین خط 27 و خطی که در وسط AB را با زاویه 4 درجه برعکس مخروط می زنیم.
برای این کار این دفعه زاویه 15 درجه را به میز ساپورت می دهیم و از نیمه (بین خط 12 و 27 میلیمتری) شروع به مخروط تراشی می کنیم و کم کم به خط 12 و 27 می رسیم . توجه داشته باشید زیاد بار دادن به ساپورت عرضی باعث سخت شدن حرکت فلکه طولی می شود .
نکته : میز ساپورت در دو جهت درجه بندی شده است (هم از راست ، هم از چپ) و اینکه ما کدام درجه را انتخاب کنیم بستگی به جهت مخروط دارد.
زدن مخروط 15 درجه تا زمانی انجام می شود که با زدن مخروط (پس از چندین بار) اثر خطی که در فاصله 12mm است از بین برود و در همین جاست که کار مخروط تراشی هم به اتمام می رسد . جهت مخروط تراشی از فاصله 27 میلیمتری به سمت فاصله 12 میلیمتری است.
برای بهبود کیفیت سطح مخروط 15 و 4 درجه در دور آخر مخروط دور دستگاه را زیاد می کنیم. مثلا 1000 دور
علت اینکه کیفیت سطح در این عملیات پایین است در واقع به دلیل دستی بودن این عملیات است.
در هنگام مخروط تراشی و پخ زنی و پیچ تراشی کلاچ به سمت پایین باید باشد.
سرعت یا دور دستگاه در عملیات ذکر شده بهتر است پایین باشد . مثلا برای مخروط تراشی و پخ زنی دور را 355 دور در نظر می گیریم.
در این عملیات از حالت اتومات استفاده نمی کنیم و با کلاچ و فلکه طولی کار را انجام می دهیم.
دور دستگاه را روی عدد 45 ( کمترین دور ) تنظیم می کنیم. برای اینکه پیچ تراشیده شده راستگرد باشد از سمت راست قطعه به طرف سه نظام پیچ تراشی را انجام می دهیم.
ابزار مخصوص پیچ تراشی را به ساپورت می بندیم. نوک تیز ابزار رو به بالا قرار می گیرد و ساپورت زاویه 90 درجه دارد.
دور دستگاه کمترین دور ممکن است. از جدول مربوطه براساس گام مد نظر خود تنظیمات را انجام می دهیم . اهرم مربوط به راستگرد یا چپ گرد بودن را نیز تنظیم می کنیم. با استفاده از اهرم خاصی که در پایین ترین قسمت تنظیمات قرار دارد دستگاه رادر حالت پیچ بری تنظیم می کنیم و اهرمی را که نزدیک به اهرم اتومات است را رو به پایین قرار می دهیم.
در عملیات دیگر این اهرم باید به صورت عمودی و رو به بالا قرار گیرد واهرم تعیین وضعیت نیز در وسط قرار گیرد.
نکته : پس از انجام عملیات پیچ بر ی همیشه یادتان باشد که تمام تنظیمات را به حالت عادی باز گردانید.
M مربوط به تراش پیچ متریک W برای تراش پیچ ویت ورث
در پیچ تراشی فقط با ساپورت عرضی و کلاچ کار می کنیم. در عملیات تراش پیچ راستگرد کلاچ رو به پایین قرار می گیرد و در جهت برگشت که نباید براده برداری صورت گیرد کلاچ رو به بالا قرار می گیرد (حرکت ساپورت طولی خودکار است و دست ما نیست. در جهت برگشت ساپورت عرضی را روی عددی مثلا 3 (رو به عقب) تنظیم می کنیم تا بین قطعه و ابزار برخوردی پیش نیاید تا دنده های تراشیده شده آسیب ببیند. به محض رسیدن به محل گاه عملیات را توسط کلاچ قطع می کنیم و به جایگاه اولیه باز می گردیم.
توجه : اگر در حین عملیات پیچ بری پرشی را مشاهده کردیم همان با قبلی را که توسط ساپورت عرضی تنظیم کرده ایم تکرار می کنیم.
نکته 1 : در هنگام پیچ بری و در حین کار نباید عملیات را قطع نمود .
نکته 2 : در پیچ های چند راهه ما قادر به دیدن گام ظاهری هستیم نه گام حقیقی.
میزان بار را آرام آرام اضافه می کنیم (براساس تجربه) و علت امر این است که هر چه به عمق دنده می رسیم سطح خشن تر می شود . در پیچ بری سرعت عمل اهمیت زیادی دارد.
نکات پیچ تراشی داخلی
نام ابزار پیچ بری داخلی تیغچه است که بر روی ان یک تیغچگی به شکل دنده قرار دارد که در واقع عملیات پیچ تراشی را همین تیغچگی (با توجه به باری که با ساپورت عرضی می دهیم) انجام می دهد.
برای انجام این کار دور دستگاه را روی 45 تنظیم می کنیم . تنظیمات اهرم را با توجه به گام موردنظر (2.5mm) از جدول موجود انجام می دهیم و مثل پیچ تراشی خارجی دستگاه را در حالت پیچ بری متریک قرار می دهیم واهرم نزدیک به اهرم اتومات را رو به پایین (حالت پیچ تراشی) قرار می دهیم . ابزار را با زاویه 0 نسبت به محور مهره روی ساپورت عرضی قرار می دهیم.
ابتدا ابزار را به داخل سوراخ مهره می بریم و با مماس کردن نوک تیغچگی به دیواره داخلی مهره صفر (نقطه شروع عملیات) را پیدا می کنیم. سپس ساپورت عرضی را در این نقطه روی عدد صفر قرار می دهیم سپس از صفر تا عدد 6 یا تا 5 به اندازه 5 واحد 5 واحد بار می دهیم. وقتی به عدد 6 رسیدیم امتحان می کنیم که ببینیم مهره به پیچ خود بسته می شود یا نه ؟ اگر مهره بسته نشد تا عدد 5 مجدداً دوباره پیچ تراشی را انجام می دهیم . در این عملیات نیز کار ما با کلاچ و ساپوت عرضی است . چون پیچ راستگرد است عملیات از بیرون قطعه به سمت سه نظام انجام می شود بنابراین در حین پیچ تراشی کلاچ رو به پاییین است و در جهت برگشت کلاچ رو به بالاست و برای جلوگیری از برخورد تیغچه به دنده ها ساپورت عرضی را روی عدد 1 یا 1.5 تنظیم می کنیم تا کمی تیغچه از دنده های تراشیده شده فاصله بگیرد. تیغچه تا جایی باید روبه جلو برود که از سمت سه نظام با چشم دیده شود و به جایگاه اولیه بر می گردیم. این عملیات را تا رسیدن به گام مورد نظر ادامه می دهیم. اگر به عدد 5 رسیدیم و باز هم مهره به پیچ بسته نشد داخل مهره را کمی روغن می زنیم.
نکاتی در مورد تنظیم مرغک گردان
|
برای جا انداختن یا در آوردن مرغک گردان فلکه پشت مرغک گردان را می چرخانیم تا جایگاه مرغک گردان که مدرج نیز هست بیرون بیاید. سپس مرغک گردان خود به خود آزاد می گردد . منظور این است که فک های درگیر باهم از حالت درگیری خارج می شوند. در زمان بستن مرغک گردان نیز همین کار را انجام می دهیم با این تفاوت که اینبار مرغک گردان را به جای در آوردن در درون جایگاهش قرار می دهیم و در هنگام استفاده از مرغک گردان اهرم بلند پشت آن باید رو به بالا باشد تا مرغک گردان قفل شود . در غیر این صورت کار نمی کند.
موارد استفاده مرغک گردان به عنوان مثال :
بستن قطعات بلند بین سه نظام و مرغک گردان
پیچ تراشی
و…
قطعه کار بین سه نظام و مرغک گردان بسته می شود.
ابزار یا رنده مخصوص گاه زنی داخل یک محافظ شیار دار قرار می گیرد. نوک ابزار را بر اساس محور قطعه centre می کنیم.
دور دستگاه برای گاه زنی 355 دور است.
ساپورت و ابزار نسبت به قطعه با زاویه 90 درجه قرار می گیرد.
با ساپورت عرضی 4 واحد یعنی 4mm در جهت قطر به طور دستی براده برداری می کنیم. بنابراین لازم است در ابتدا ساپورت عرضی را صفر کنیم. یعنی نقطه صفر براده برداری را پیدا کنیم.
برای تنظیم فاصله مورد نظر از یک رنده به همان ابعاد فاصله استفاده می کنیم.
برای این عملیات دور باید کمترین میزان ممکن باشد. البته این مقدار بستگی به جنس و قطر قطعه کار دارد و پیش روی از نوع خشن تراشی است.
در شکل 2 هر موقع ابزار به محل گاه رسید با کلاچ عملیات پیچ بری را قطع می کنیم. در پیچ های چند راهه ما گام ظاهری را قادریم با چشم ببینیم نه گام حقیقی را.
از عمق 0 تا 2mm 0.25 واحد (یعنی نصف عدد0.5 روی ساپورت عرضی)
از عمق 2تا3 2واحد (واحد های کوچکتر) 0.05 = واحد = دقت
از عمق 3 تا 3.25 1واحد (کوچکترین واحد درجه بندی شده)
ابزار آج زنی را با زاویه 90 درجه نسبت به محور قطعه کار (مثلاً مهره) به ساپورت عرضی می بندیم دور250 برای این عملیات دور مناسب است. قرقره اج را به مهره نزدیک می کنیم و ابزار آج زنی را به ابتدای مهره تماس می دهیم سپس با استفاده از ساپورت عرضی مقداری بار به ابزار می دهیم تا شکل آج بر روی قطعه کار ایجاد شود . در این عملیات ساپورت طولی را در حالت اتومات قرار می دهیم و آج را می زنیم یا اینکه به طور دستی ساپورت طولی را می چرخانیم. در ضمن در حین این عملیات باید به طور پیوسته روی ابزار آج زنی روغن می ریزیم.
- کف تراشی در حد صاف شدن
- مته مرغک زنی در 1000دور
- زدن مته به قطر 18mm با دور 250
- کف تراشی طرف دوم و رساندن ضخامت مهره به 15mm
- پخ 2 داخلی
- پیچ تراشی داخلی مهره
عملیات انجام شده روی مهره (یعنی پخ زدن و آج زدن) در حالتی انجام می گیرد که مهره به پیچ خود بسته شده و پیچ بین سه نظام و مرغک بسته شده است.
ابتدا باید روی مهره را 1mm روتراشی کنیم وبه قطر مورد نظر برسانیم . سپس دو پخ خارجی 45*2 در دو طرف مهره بزنیم وسپس ابزار اج زنی (قرقره اج زنی) را با زاویه 90 درجه نسبت به محور مهره به ساپورت عرضی ببندیم . در این عملیات دور دستگاه را روی 250 قرار می دهیم . سپس قرقره اج زنی را به مهره نزدیک می کنیم و ابزار اج زنی را به ابتدای مهره تماس می دهیم سپس با استفاده از ساپورت عرضی مقداری بار به ابزار می دهیم تا شکل اج بر روی مهره ایجاد شود . در این عملیات ساپورت طولی را در حالت اتومات قرار می دهیم واج می زنیم یا اینکه به طور دستی ساپورت طولی را می چرخانیم . ضمنا در حین این عملیات باید به طور پیوسته روی ابزار اج زنی روغن بریزیم.
نکته : عملیات انجام شده روی مهره (یعنی پخ زدن و اج زدن) درحالتی انجام می گیرد که مهره به پیچ خود بسته شده و پیچ بین سه نظام و مرغک بسته شده است.
منبع : جزوه آموزشی دانشکده ولیعصر تهران
- برای دیدن انواع ماشین تراش ، به انواع ماشین تراش های روبوت ابزار مراجعه کنید
صفحه اصلی مقاله در سایت اتوماسیون صنعتی ایران
پارسی